مصرف گوشت و پنیر به بدی استعمال سیگار

4 مارس 2014 – مصرف رژیم پر پروتئین توسط افراد میانسال سبب افزایش دو برابری خطر مرگ و افزایش خطر مرگ بر اثر سرطان تا 4 برابر می شود، در حالیکه مصرف میزان متوسطی از پروتئین بعد از سن 65 سالگی مفید است .

اما مصرف چه مقدار پروتئین برای سلامت بدن کافی است؟ بحثی که مدتهای طولانی است درباره ی رژیم های پر پروتئینی مانند رژیم غذایی Atkins  و paleo  وجود دارد. قبل از این مطالعه، محققین ارتباط مشخصی بین مصرف زیاد پروتئین و خطر مرگ ومیر را بررسی نکرده بودند.

نه تنها مصرف زیاد پروتئین با افزایش بسیار زیاد خطر مرگ و میر بر اثر سرطان مرتبط است بلکه افراد میانسالی که مقادیر زیادی پروتئین هایی با منبع حیوانی نظیر گوشت ، شیر و پنیر استفاده می کنند درمعرض خطر مرگ زود هنگام هستند .

خوردن بال مرغ همانقدر مرگ آور است که کشیدن یک سیگار . در یک تحقیق جدید گروه زیادی از افراد بالغ نزدیک به دو دهه مورد بررسی قرار گرفتند. محققین دریافتند که خوردن رژیم های غذایی مملو از پروتئین های جانوری در میانسالی خطر مرگ بر اثر سرطان را نسبت به افرادی که رژیم های کم پروتئین مصرف می کنند تا 4 برابر افزایش می دهد. این میزان خطر مرگ و میر قابل مقایسه با کشیدن سیگار است. کسانیکه عاشق خوردن پروتئین هستند 74 درصد بیش از افرادی که مقدار کمی پروتئین مصرف کردند در طی این دوره ی مطالعه بر اثر همه ی عوامل جان خود را از دست دادند .

به جای اینکه بلوغ را به عنوان یک دوره یکپارچه از زندگی تلقی کنیم آنرا به مراحلی تقسیم می کنیم که جوانی، میانسالی و پیری را شامل می شود. در این تحقیق نشان داده شد چگونه با افزایش سن، بدن ما دچار تغییرات بیولوژیک می شود و چگونه تصمیمات ما در میانسالی تأثیر خود را بر طول عمر ما بر جا می گذارد.

به عبارت دیگر ممکن است آنچه در یک سن برای شما خوب باشد در سن دیگر سبب آسیب به شما شود. پروتئینها باعث کنترل مقدار هورمون رشد IGF -1می شوند. این هورمون رشد در بدن بعد از 65 سالگی به طور چشمگیری کاهش می یابد و منجر به ضعف و از دست رفتن حجم ماهیچه ها می شود. در این تحقیق مشخص شد درحالیکه مصرف پروتئین زیاد در میانسالی مضر است اما در دوران پیری می تواند تأثیر محافظتی داشته باشد. افراد بالای 65 سال که مقدار متوسطی پروتئین در رژیم غذایی خود مصرف می کنند کمتر مستعد ابتلا به بیماریها هستند .

آخرین مقاله ی منتشر شده از تحقیقات Longo  بروی IGF -1  نشان داد در افرادی که یک جهش ژنتیکی سبب  کاهش مقدار IGF -1  در آنها شده است، خطر ابتلأ به سرطان و دیابت کاهش یافته است. قد افراد شرکت کننده در این تحقیق کوهرت کمتر از 5 فوت بود .

دکتر Crimmins  می گوید: نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از رژیم کم پروتئین در میانسالی برای جلوگیری از ابتلأ به سرطان و سایر مرگ ومیرها مفید است این موضوع به فرآیندی که با تنظیم مقدار IGF -1  و مقدار انسولین مربوط است برمیگردد . البته در سنین بالاتر برای حفظ وزن سلامت و حفظ توان بدن نیاز به مصرف مقادیر بیشتری پروتئین داریم. محققین دریافتند که پروتئین هایی با منبع گیاهی نظیر پروتئین های موجود در انواع لوبیا دارای چنین تأثیراتی بر خطر مرگ و میر ( مانند آنچه با پروتئین های جانوری مشاهده شد ) نیستند . بنظر نمی رسد میزان ابتلأ به سرطان و مرگ ومیر با کنترل مصرف کربوهیدرات ها یا چربیها تحت تأثیر قرار گیرد بهمین دلیل مقصر اصلی پروتئینهای جانوری هستند .

در برخی کشورها مانند آمریکا مقدار مصرف پروتئین دو برابر مقداری است که باید مصرف شود بهمین علت بنظر می رسد بهترین تغییر در عادات تغذیه ای کاهش مصرف مقدار پروتئین بخصوص پروتئین هایی با منبع جانوری است. اما باید به یک نکته توجه کرد که نباید مصرف پروتئین را تا حدی کاهش داد که فرد دچار سوء تغذیه شود .

بر اساس توصیه ی چندین موسسه ی بهداشتی مصرف روزانه ی پروتئین باید به میزان 0.8  گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن برای افراد میانسال محدود شود برای مثال اگر فردی 130 پوند ( 59کیلو گرم ) وزن دارد باید روزانه 45 تا 50 گرم پروتئین مصرف کند که البته مصرف پروتئین های گیاهی ارجح است .

محققین یک رژیم پر پروتئین را رژیمی تعریف می کنند که حداقل 20 درصد کالری اش از پروتئین تأمین شود که این شامل پروتئین های گیاهی و پروتئین های جانوری است. رژیم غذایی با مقدار متوسط پروتئین شامل 10 تا 19 درصد کالری از پروتئین است، اما در رژیم کم پروتئین مقدار کالری دریافتی از پروتئین کمتر از 10 درصد می باشد. حتی مصرف مقادیر متوسطی از پروتئین دارای تأثیرات منفی در طی دوره ی میانسالی است . در میان 6318 فرد بالغ بالای 50 سال در این تحقیق ، متوسط مصرف پروتئین 16 درصد کل کالری روزانه بود که حدود دو سوم آن از پروتئین های جانوری تامین می شد. گروه مورد مطالعه از میان قومیت های مختلف با سطح تحصیلات متفاوت و میزان سلامت متفاوت بودند .

افراد میانسالی که مقادیر متوسطی پروتئین مصرف می کردند هنوز هم احتمال مرگ ومیر آنها به دلیل سرطان 3 برابر بیش از افراد میانسالی بود که رژیم کم پروتئین داشتند . بطور کلی حتی یک تغییر کوچک در کاهش مصرف پروتئین از متوسط به کم می تواند میزان خطر مرگ زود رس را تا 21 درصد کاهش دهد . دانشمندان بطور تصادفی 2253 نفر از گروه مورد مطالعه را انتخاب کرده و میزان هورمونIGF-1  را در آنها اندازه گیری کردند. نتایج نشان داد که به ازاء هر 10 نانوگرم در میلی لیتر افزایش IGF-1  در کسانیکه رژیم های پرپروتئین  مصرف می کردند خطر مرگ بر اثر سرطان نسبت به افراد با رژیم کم پروتئین 9 درصد افزایش یافته است. این نتایج با نتایج تحقیقات قبلی در زمینه ی ارتباط غلظت IGF-1  با سرطان سازگار است. محققین مطالعه ی خود را درباره ی رژیم های پر پروتئین و خطر مرگ ومیر با بررسی موشها و مدلهای سلولی ادامه دادند. در این مطالعه رشد تومورها و پیشرفت آنها در موشها بررسی شد، محققین نشان دادند در موشهایی که رژیم کم پروتئین داشتند شیوع سرطان کمتر بوده  و سایز تومورها 45 درصد کوچکتر از سایز تومورها در موشهایی است که به مدت 2 ماه تحت رژیم پر پروتئین قرار داشتند.

Longo  می گوید تقریباٌ همه در دوره ای از زندگی در بدن خود سلولهای سرطانی یا پیش سرطانی خواهند داشت اما سوال اینست که آیا این سلولها پیشرفت کرده و فرد به سرطان مبتلا می شود؟ یکی از عوامل اصلی تعیین کننده می تواند مقدار مصرف پروتئین باشد .

منبع : www.sciencedaily.com/releases/2014/03/140304125639.htm

سرپرست مترجمین : فرخی نیا